DZIKI JAZZ
Nie myślcie sobie, że siewie tylko siedzi na necie i wyszukuje, do czego tu się można przyczepić. O wiele częściej słucham muzyki a takiej o której za chwilę napiszę kilka słów, słucham z wyjątkową przyjemnością.
Pamiętacie Fertilizer Festival w Arnolfini? Kto był, ręka do góry! Oooo, słabo coś. Ci co byli, na pewno pamiętają koncerty zespołów Sing Sing Penelope i Contemporary Noise Sextet. W skład obydwu formacji wchodził Rafał Gorzycki i to właśnie od niego otrzymałem wiadomość, że wydaje nową płytę. Rzecz jasna wymogłem na nim jej szybką wysyłkę do Bristolu i w kilka dni po premierze mogłem jej posłuchać.
Tym razem Rafał nagrał ją nie pod nazwa zespołu, ale jako kwartet Pater/Kamiński/Urowski/Gorzycki. Płyta nosi tytuł "Dziki Jazz" a wydała ją warszawska Fonografika.
Muzycy nie są tutaj przypadkowi, albowiem wcześniej wielokrotnie ich artystyczne ścieżki się krzyżowały i tak gitarzysta Kamil Pater pochodzi z Contemporary Noise Quartet, saksofonista Aleksander Kamiński grał w Sing Sing Penelope, kontrabasista Paweł Urowski grał na pierwszym albumie Contemporary Noise Quintet a o perkusiście Rafale Gorzyckim już pisałem i to on spina ten skład swoistą klamrą. Tak więc już sam skład mówił mi wiele o tym, czego się mogę spodziewać.
Od pierwszych dźwięków, płyta nosi wyraźne znamiona wydawnictw niemieckiej wytwórni ECM. Zespół krąży od Johna Abercrombi, poprzez lirykę Jana Garbarka, aż po echa skandynawskich fraz Tomasza Stańki, kiedy to nagrywał z Edwardem Vesalą. Momentami słychać piękną wymianę dźwięków pomiędzy dwoma instrumentami strunowymi (Realium), które w tym samym utworze zostają uzupełnione delikatnym saksofonem i perkusją w stylu wczesnych nagrań Garbarka. Zresztą kontrabasista Urowski bardzo mi przypadł do gustu a to z tego powodu, że swoją grą przypomina mi innego polskiego basistę - Jacka Bednarka, który odszedł od nas w 1990 roku. Uważam, że to wielki zaszczyt, być porównanym do tego znakomitego polskiego muzyka i kompozytora.
Ale czym by była muzyka kwartetu, gdyby nie bagaż doświadczeń wyniesionych z bydgoskiej sceny jazzowej, skupionej wokół klubów „Mózg” i „Trytony”? Chyba jednak to piętno pozostanie w muzykach i wcale nie należy tego uważać za coś negatywnego, albowiem kluby te odegrały chyba najważniejszą rolę w budowaniu nowoczesnej sceny jazzowej w Polsce.
"Dziki jazz" to piękna płyta o stanowczych inklinacjach skandynawskich, dlatego nie zdziwiła mnie informacja, którą otrzymałem od Rafała, że zespół Sing Sing Penelope otrzymał dofinansowanie na projekt "Elektrozgrzyt - spotkania muzyków improwizujących". W projekt zaangażowani są artyści grupy Sing Sing Penelope oraz norweska gwiazda światowego formatu z kręgu muzyki improwizowanej i elektronicznej – Jan Bang – twórca idei "Live Electronic" i "Live Sampling". Współpracuje on jako producent i muzyk takich gwiazd jak: Jon Hassell, David Sylvian, Brian Eno, Nils Petter Molvaer czy Arve Henriksen.
Obecnie nagrywa albumy dla legendarnej wytwórni ECM.
Przyznam, że te nazwiska zapierają dech w piersiach i jestem pewien, że Rafał wraz z zespołem wykorzystają szansę, która została im dana a może nawet zakończy się to podpisaniem kontraktu z ECM, czego im z całego serca życzę.
Wracając do płyty "Dziki Jazz" muszę dodać, że słucham jej codziennie i pomimo tego, że trwa ponad 50 minut, po jej zakończeniu zawsze odczuwam niedosyt. Jednak odkładam ją na półkę, żeby sięgnąć po nią następnego dnia. I tak w kółko od ponad miesiąca! Słuchałem jej już ponad trzydzieści razy i za każdym razem jest coraz piękniejsza. Brawo Panowie jazzmani, oby więcej takich płyt pojawiało się na naszym skromnym jazzowym rynku!
Tytuły utworów:
-
The War (Pater)
-
China Bass (Urowski)
-
Our Roads (Pater & Kamiński)
-
Shots on Mississippi (Pater)
-
Realium 1 (Gorzycki)
-
Polish Mountains (Pater & Kamiński)
-
Last Supper With Steve (Gorzycki)
-
The End of the Road (Pater/Kamiński/Urowski/Gorzycki)
Płytę nagrano 13-16 lipca 2009 roku, w Electric Eye Studio w Szubinie.
Recenzję zmajstrował pomiędzy jednym postem a drugim: siewie.
