Magda & Indigo nowa płyta Cuda- recenzja
Zaopatrzony w odpowiednią flasy usiadłem na fotelu gotowy do wysłuchania nowej płyty Magdy Steczkowskiej i zespołu Indigo noszącej tytuł Cuda.
Pierwszy rzut oka na spis piosenek nie nastroił mnie najbardziej pozytywnie do płyty. Cuda, ballada macierzyńska. Brakuje tylko jeszcze Lulajże Jezuniu i będzie komplet pod choinkę.
Naciskam start i słucham. Jezu!!! Co to jest!? Co oni mi dali do recenzji?! Jakieś chórki, muzyka jakby jej nie było a jeszcze do tego ta okropna maniera piosenkarki akcentowania ostatniej zgłoski w śpiewanych wyrazach, brak oddechu. „To masakra jakaś jest!!!” Po drugim utworze zatrzymuję płytę. Sięgam po słuchawki. Nie chcę aby żaden obcy dźwięk przeszkodził mi w jej wysłuchaniu.
Magdalena Steczkowska prezentując swoją płytę powiedziała, że cuda działy się podczas jej nagrywania. Całkowicie się myliła. Cuda dzieją się gdy się tej płyty słucha. Muzyka, która uważałem za okropną i tandetną nagle stworzyła taką przestrzeń, że oto siedziałem gdzieś w podziemiach krakowskiej kawiarni obok mnie jacyś ludzie, jakieś pary. Słuchałem z zapartym tchem.
Przy trzecim utworze czułem się zażenowany. Przecież te czułe słowa wcale nie są skierowane do mnie. To jakaś dziewczyna przy stoliku obok mówi tak pięknie do swojego ukochanego. Może wstać i wyjść? Zostaję.
Kiedy zamilkły ostatnie dźwięki z tej płyty miałem wrażenie, że rozmawiałem z moją przyjaciółką. Rozmawiałem o sprawach ważnych. Ja nie słuchałem płyty, ja słuchałem opowieści o radościach, smutkach, rozczarowaniach kogoś, kogo dawno nie widziałem.
Fascynujące w tej płycie jest to, że w przeciwieństwie do bardzo wielu innych, o sprawach ważnych mówi się w niej zwykłym językiem. Ta płyta jest bardzo osobista. To przecież moja znajoma, przyjaciółka, opowiada mi o swoim życiu. Dzieli się ze mną czymś dla niej istotnym.
Muzyka na tej płycie stanowi doskonałe tło a jednocześnie jest kreatorem przestrzeni spotkania. Pełni więc ważną rolę, sama rozmywając się gdzieś za plecami. To trochę jakby snop światła z reflektora rzucić tylko na twarz aktora. Widzimy aktora ale nie zauważamy światła. Wiemy, że poza występującym jest coś jeszcze ale to co on mówi jest tak ważne, że trudno skoncentrować się na czymś innym.
Z drugiej jednak strony zdaję sobie sprawę, że z tą płytą jest trochę tak jak z trójwymiarowi obrazami. Albo potrafisz spojrzeć pod odpowiednim kątem i zobaczysz co obraz przedstawia, albo też zobaczysz jakieś bohomazy. Jeśli nie skoncentrujesz się na tekście, a muzyka nie przeniesie cię w miejsce spotkania to możesz się czuć trochę zawiedziony zawartością płyty.
Mnie się płyta podobała.
Ocena płyty: 7/10
DJ zoomi
Zawartość płyty:
1. Cuda
2. Pewnie dlatego
3. Możesz mieć
4. Dobrze wiesz
5. Staram się
6. Nie skoczył
7. Drzwi
8. Nie przestanę...
9. Kłamstwa
10. Ballada macierzyńska
11. Właśnie teraz tu
12. Tam gdzie ty
