Agnieszka Chylińska „Modern Rocking”
Podobnie jak o innych kontrowersyjnych płytach, również tej przesłuchałem dziesiątki razy, zanim zdecydowałem się wydać o niej swoją opinię. Płyta „Modern Rocking” już w samym tytule zawiera wyraźny odnośnik do niemieckiego duetu pop-dance z lat osiemdziesiątych – zespołu Modern Talking.
Niestety dla mnie, ale stety dla wielu innych, zbieżność tych dwóch nazw nie jest przypadkowa. Mam w swoich zbiorach wywiad z Agnieszką, która tłumaczy się ze swoich młodzieńczych fascynacji wspomnianym duetem. Mówi też, że po tym jak została matką, zmieniło się jej spojrzenie na życie i nieco się stępił jej rockowy pazur, na rzecz lżejszej muzy. Jestem w stanie to zrozumieć jako człowiek, ale jako fan muzyki jestem bezlitosny. Od Agnieszki oczekuję mocnego, rockowego głosu, jaki znam z płyt O.N.A. i zespołu Chylińska. Podobała mi się jej postawa, zwłaszcza do jej byłych nauczycieli, którzy nie rozumieli jej buntowniczej i jak się można domyślać, nie zawsze akceptowalnej postawy uczniowskiej. Jak słuchałem tekstów O.N.A. wykrzykiwanych przez młodą Chylińską, było mi na prawdę z nimi po drodze.
Niestety i nieubłaganie starzejemy się oboje w tym samym tempie. Każde z nas boryka się z codziennościami życia i każde doświadcza czegoś innego. Agnieszka spotkała na swojej drodze faceta, zakochała się i ma z nim synka. Dzięki udziałowi w programie „Mam Talent” stała się gwiazdą telewizji. Przestała być wiarygodna dla rockowego odbiorcy i przyszedł czas na zrobienie czegoś dla większego grona fanów. Wybór padł na duet producencki Plan B, czyli Bartka Królika oraz Marka Piotrowskiego. Nie bez powodu podaję te nazwiska, albowiem Bartek kończył tę samą szkołę muzyczną co ja, urodził się i mieszkał tam gdzie ja i pamiętam go z czasów jego nauki w średniej szkole muzycznej. Potem przeniósł się do Warszawy, gdzie podjął studia muzyczne. Tam poznał Marka i kilku innych facetów, z którymi założył zespół ŁąkiŁan. Moim zdaniem ich płyta ŁąkiŁanda jest jednym z najciekawszych i najbardziej oryginalnych produktów muzycznych w Polsce w ciągu ostatnich pięciu lat. To, co obydwaj panowie wynieśli z ŁąkiŁan, wyraźnie słychać u Chylińskiej, aczkolwiek „Modern Rocking” jest bardziej dance a „ŁąkiŁanda” funky.
W swoich tekstach, Agnieszka jawi się jako dojrzała kobieta, borykająca się z różnymi problemami natury miłosnej i po prostu normalnego życia w związku z mężczyzną. W piosence „Ostatnia łza” płacze przez gniew. „Foch” to oparta na rytmicznym bicie 4/4 opowieść zawiedzionej kobiety czekającej na to, aby jej mężczyzna wreszcie zaczął z nią być na prawdę. „Niebo” to moja ulubiona piosenka z płyty. Ballada z wyraźną stopą bębna, piękną aranżacją, fortepianem i zgrabną elektroniką. Dalej jest różnie, ale tego trzeba posłuchać, tak jak już to zrobiło wiele osób przyczyniając się do tego, że album w pierwszym tygodniu sprzedaży pokrył się złotem a niecały miesiąc później był już platynowy.
Agnieszka zmieniła image. Na okładce widzimy ją mokrą w bikini, z wytatuowanymi plecami, ale już wewnątrz książeczki jawi się nam jako seksowna kobieta wamp w stylu z lat dwudziestych.
Wydaje mi się, że „Modern Rocking” to tylko taka próba. Wierzę, że Agnieszka wróci do rocka i jej następna płyta będzie ostrzejsza. Ma już ugruntowaną pozycję na rynku, niczego nie musi udowadniać i dobrze by było, gdyby dalej robiła to, do czego została stworzona – czyli rock’n’roll.
siewie
